Ki-aikido!?…… Wat ga je doen?…… Ja je hebt het goed gehoord, ik ga vanavond naar ki-aikido.
Ik vertel op mijn werk dat ik ga deelnemen aan de introductiecursus van deze voor mij onbekende sport. Vervolgens de vraag van mijn collega: “Wat doe je dan precies en is dat leuk om iedere week te gaan doen?”. Tja, dat weet ik ook nog niet zo goed, daarom ga ik de introductiecursus volgen.
Ik start de introductiecursus met een enthousiaste groep van een aantal dames en heren. Wat onwennig staan we als nieuwe groep bij elkaar op de gang, voordat we de zaal kunnen betreden. Langzaam komen er steeds meer leden van de vereniging bij ons staan. Direct valt mij op de uiteenlopende leeftijden binnen de vereniging, de mix van dames en heren maar bovenal de gastvrijheid en het welkom voelen binnen deze vereniging. Interesse naar wie je bent en hoe je heet ontstaat direct al op de gang.
Eenmaal binnen in de zaal worden we na de warming-up als groep apart begeleid door Pim. Er volgt een namenronde en onze les begint. Pim straalt voor mij rust uit en blijkt als mens zeer geïnteresseerd te zijn in wie je bent en wat je ertoe heeft gebracht om deze introductiecursus te gaan volgen. Pim heeft aandacht voor ons als groep, luistert aandachtig en stelt met respect vragen. Geeft adviezen mee passend bij onze behoeften en laat er rust en ruimte zijn. Ik voel mij goed, een prettige en open sfeer.
De tweede avond stel ik mijzelf uitgebreider voor. Ik geef aan wat maakt dat ik ben gekomen en wat ik graag wil leren. Pim stemt de technieken en ki-oefeningen af op hetgeen ik heb aangegeven in wat ik hoop te leren/bereiken voor mijzelf. De 2 uur op de woensdagavond zijn snel voorbij en een mooie en waardevolle ervaring rijker ga ik naar huis. Ik heb mogen ervaren dat rollen en vallen niet eenvoudig zijn en hierin veel te leren valt voor mij. Dat ik moe ben geworden, veel heb gezweet. Maar ook mijn hoofd leeg heb kunnen maken en niet teveel moet nadenken over de oefeningen maar meer mijn gevoel volg. Niet te willen vechten vanuit het trekken en sjorren en duwen aan de ander.
Aan mijn collega’s op mijn werk vertel ik de volgende dag vol enthousiasme mijn ervaring: Ik vind het leuk om ki-aikido iedere week 2 uur te gaan doen. Het is een vereniging waarbij ik mij welkom voel en mijn weg mag gaan om in mijn eigen tempo deze sport mij eigen te maken. Ik heb leren rollen, vallen en bewegen vanuit mijn gevoel. Er is geen competitie en we doen elkaar geen zeker geen pijn of vechten met elkaar. Ja, we hebben lichamelijk contact met elkaar en er is sprake van een ‘aanval’. Echter is het doel niet om met geweld en brute spierkracht te vechten waarbij er agressie in de ander opgewekt wordt. Het doel is om vanuit rust en het zoeken naar ruimte (waarbij je gebruik maakt van je eigen energie) de ander dusdanig te positioneren dat ik leidend ben en blijf. Hierdoor heb ik de ander niet geblesseerd of pijn gedaan maar wel afgeweerd en mijzelf weer uit een vervelende situatie weten te bevrijden.
De introductiecursus heeft mij erg enthousiast gemaakt voor deze sport en ik ben lid geworden van de verenging. Het motto waarmee ik verder ga binnen deze verenging om mijzelf verder te ontwikkelen: “Haal rustig adem en voel wat te doen”.
Door Esmee ter Horst, na het volgen van de introductiecursus van september/oktober 2017